Vojnović Goran
Goran Vojnović (1980) słoweński pisarz, reżyser, scenarzysta, dziennikarz i felietonista. Mieszka i pracuje w Lublanie. Absolwent reżyserii lublańskiej Akademii Teatralnej, Radiowej, Filmowej i Telewizyjnej.
Debiutował zbiorem wierszy „Lep je ta svet” (Piękny jest ten świat, 1998), następnie opublikował trzy powieści: „Čefurji raus!” (2008; „Czefurzy raus!” 2010), „Jugoslavija, moja dežela” (2012; „Moja Jugosławia” 2019) i „Figa” (2016) i tom felietonów „Ko Jimmy Choo sreča Fidela Castra” (Kiedy Jimmy Choo spotyka Fidela Castro, 2010).
W obyczajowo-psychologicznych powieściach Vojnović stara się uzmysłowić swoim czytelnikom istnienie granic między poszczególnymi ludźmi i granic między narodami, opisać próby ich przekraczania. „Czefurzy raus!” to obraz środowiska imigrantów z byłej Jugosławii, mieszkańców dzielnicy Fužine w Lublanie. „Moja Jugosławia”, nazywana wielką postjugosłowiańską historią, jest opowieścią o młodym człowieku, który podróżuje po Bałkanach w poszukiwaniu prawdy o swoim ojcu, a jednocześnie wędruje przez własne życie, stając twarzą w twarz z problemami relacji społecznych i rodzinnych, wojną, przyjęciem na siebie odpowiedzialności za czyny własne i bliskich. „Figa”, najdojrzalsza powieść Vojnovicia, to saga rodzinna, historia trzech pokoleń wielokulturowej słoweńskiej rodziny, intymna opowieść o łączących ją więziach, miłości, wolności i podejmowanych wyborach.
Dorobek filmowy Vojnovicia obejmuje kilka filmów krótkometrażowych i dwa pełnometrażowe filmy fabularne (reżyseria i scenariusz): „Piran”/„Pirano” (2010) i „Czefurzy raus!” (2013). W teatrze Glej w Lublanie w 2009 roku wystawiono monodram na podstawie jego pierwszej powieści, a w Teatrze Narodowym tamże adaptację „Mojej Jugosławii” (2015).
Goran Vojnović za wszystkie trzy powieści otrzymał w latach 2009, 2013 i 2017 nagrodę Kresnik dziennika „Delo”, przyznawaną za najlepszą powieść poprzedniego roku (odpowiednik Nagrody Literackiej Nike). Jest także laureatem kilku innych nagród w dziedzinie literatury i filmu.
Powieści Gorana Vojnovicia, uważanego w Słowenii za jednego z najciekawszych i najbardziej obiecujących pisarzy średniego pokolenia, zyskały ogromną popularność nie tylko w państwach byłej Jugosławii (Chorwacji, Serbii, Bośni i Hercegowinie), ale są tłumaczone na wiele innych języków: niemiecki, angielski, włoski, czeski, litewski, rosyjski, hiszpański, rumuński.
