Szawłowski Ryszard
Ryszard Szawłowski (ur. 1929 w Wilnie), absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, prof. dr nauk prawnych. Po ukończeniu Wydziału Prawa na UW pracownik naukowy tamże i w Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi do końca lat 50., gdzie zajmował się prawem konstytucyjnym. Po uzyskaniu doktoratu w 1959 r. na UW i opublikowaniu na Zachodzie krytycznego artykułu o finansach komunistycznej Polski, spotkał się z atakami ze strony Ministerstwa Finansów. Przy braku perspektyw dalszego rozwoju naukowego, wyemigrował. W latach 1961–1964 jako stypendysta Fundacji im. Aleksandra von Humboldta prowadził badania w Europie Zachodniej nad prawem finansowym. Od 1966 do 1977 r. pracował jako profesor nauk politycznych w Uniwersytecie w Calgary w Kanadzie. Po 1977 r. działał jako niezależny uczony (tzw. private scholar). W roku akademickim 1983/1984 wykładał prawo międzynarodowe na KUL w Lublinie. W latach 1995–2001 był członkiem Kolegium NIK. Samodzielne prace badawcze prowadził w ok. 30 krajach. Do najważniejszych osiągnięć należy opracowanie historii najwyższych państwowych organów kontroli w Polsce, zainicjowanie nowej dyscypliny naukowej w zakresie finansów i prawa finansowego organizacji międzynarodowych, stworzenie nowej kategorii i terminu genocidium atrox jako kwalifikowanej formy ludobójstwa. W ostatnim latach postawił rozpropagować w Polsce postać Rafała Lemkina, polskiego prawnika i twórcy pojęcia ludobójstwo, co realizował w formie licznych artykułów, wieńcząc ten cel niniejszą biografią intelektualną.
Główne publikacje dotyczące spraw polskich: Prawa człowieka a Polska, Polonia Book Fund, Londyn 1982; Karol Liszewski (pseudonim R. Szawłowskiego), Wojna polsko-sowiecka 1939 r., Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1986, 1988; kilkakrotnie poszerzona praca wydana w Polsce (pod własnym nazwiskiem) Wojna polsko-sowiecka 1939, dwa tomy, Warszawa 1995, 1996, 1997; Najwyższe państwowe organy kontroli w Polsce w XIX wieku: Główna Izba Obrachunkowa Księstwa Warszawskiego oraz Izba Obrachunkowa i Najwyższa Izba Obrachunkowa Królestwa Polskiego, lata 1808–1866, Warszawa 1999; Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej: Najwyższa Izba Kontroli Państwa 1919–1921 i Najwyższa Izba Kontroli 1921–1939, Warszawa; Najwyższa Izba Kontroli na Uchodźstwie 1940–1945/1991, Warszawa 2004.