Szkłowski Wiktor
Wiktor Szkłowski (1893–1984) – powszechnie znany jako literaturoznawca rosyjski, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli rosyjskiej szkoły formalnej, współzałożyciel Opojazu i twórca manifestów Towarzystwa oraz koncepcji i terminów do dziś używanych w światowym kulturoznawstwie, mniej natomiast rozpoznawalny jako pisarz i poeta; członek grupy Bractwo Serapiona, scenarzysta i filmoznawca, autor nowatorskich powieści i autobiograficznych wspomnień, zaprzyjaźniony z artystami i uczonymi, należącymi do ścisłego grona Awangardy, którego aktywność naukowo-artystyczna splotła się nierozerwalnie z polityczną. Żołnierz I wojny światowej i uczestnik wojny domowej w Azji, prawy eser, emigrant, któremu udało się uniknąć losu Nikołaja Gumilowa, obok Borysa Pasternaka i Vladimira Nabokova jeden z najważniejszych aktorów „rosyjskiego Berlina”, w 1923 zmuszony do powrotu do Rosji Radzieckiej, na dobrą sprawę zamilkł, choć publikował do końca życia.